کبوتران شعبده

  انگار نه انگار

                    که دستانم

                                                  در شعبده ات کبوتر شده اند

اشیای دور برم  بال درمی آورند /

 

                                     پنجره ی نگاهت کبوتران شعبده را

                                                                                           هو می کشند

دستت رو می شود به روی من  /

 و تو

        خودت را می بازی

 

در بازی شعبده ای که هیچ کبوتری/

                                                             جزء من

                                                                           از پنجره خانه ات سر نخورد /

گیج می شوی

 

                 دستمال ترت را روی چشمانت فشار /

 

                                                شاید قائله ای دیگری بپاکنی

و من

  هی  لیز می خورم

 از

 تمام هست و نیست این چند سالی که با خود

                       تنها                     

به خواب زمستان  می رفتم

                                    حالا بالا می روم پا به پای این پله ها /

                                                         تا کبوتردیگری

                                                                           از پنجره نگاهت  را بالا شوم.