میانکوشک فرهنگ و هنر-اسکندر نادری پور

این روز ها هروقت که به دور برم نگاه می کنم ،به خودم و مردم کوچه خیابان، از همه اقشار از پایین ترین(چه اقتصادی و چه فرهنگی ) تا بالاترین،متاسفانه در رفتارهای اجتماعی و فرهنگ عمومی خودمان تنزل می بینم .عصبانیت ،عدم تعقل ،فراموشی احترم به دیگران،نفع طلبی،نفس پرستی.منیت،و ده ها،صدها و شاید هزاران صفت مذموم دیگر را به راحتی می توان در جامعه ایرانی دید.این احساس را دارم که موجی اینچنینی کل سرزمین ما را فرا گرفته و همه را بسوی قهقرا به پیش می برد.البته هم آشکار هست و هم پنهان و زیر پوستی.آشکار برای کسانی که درد فرهنگ و میهن و دین دارند و پنهان برای کسانی که سرگرم زندگی اند تا زنده بمانند.و البته گروه سومی نیز هستند و آنان کسانی هستند که هم درد فرهنگ و معنویت دارند و هم می دوند تا زنده بمانند.هر چند همه می دانیم که پایه و زیر بنای هر حرکتی و هر قدرتی اقتصاد و مادیات است بگونه ای که حتی در آیات و روایات هم بسیار زیاد دیده می شود.اما با این حال به نظر من نباید وا داد و به اسم تامین زندگی و هر اسم دیگری که می شود بر روی آن گذاشت.واژه هایی مانند؛انسانیت،فرهنگ ،هنر ،مهربانی ،گذشت،همیاری و...را قربانی کرد.نباید وا داد و جامعه را به سمت نابودی برد.مثل(داستان ما) ما نباید مثل (داستان)آ ن دهی(روستایی) بشود که برای از بین بردن گرگها که قاتل گوسفند هایشان بودند عده ایی تفنگچی را استخدام کردند و بعد از از بین رفتن گرگها دیگر نمی توانستند از شر تفنگچی ها خلاص بشوند. و ما نباید بخاطر خود و منیت خود، حرص و طمع خود پای صفات مذموم را به دل و جان خویش باز کنیم و بعد از مدتی ببینیم که از دست آنها نمی توان خلاص شد.ضمن اینکه من می دانم همه و همه، از پایین ترین قشر تا بلا ترین قشر این مرز و بوم دارای اصالت ، شرافت و پاکی هستند،اما نباید بخاطر هرچیزی و هر کسی وا داد و این واژه ها را که ابتدا توسط ایرانیان تعریف و شناخته می شد ،قربانی کرد.اکنون من فقر و نبود تمام واژه های خوب را در خود کم رنگ می بینم و افسوس که چه راه طولانی را دوباره باید طی کنم تا کمی به نور و هوا برسم.باید صبر مان را بیشتر کنیم هر جا که هستیم .چه پشت فرمان ،چه در مقابل کودکمان.باید گذشت مان را نشان دهیم چه در صف نانوایی ، چه در پمپ بنزین، باید اجازه نفس کشیدن به دیگران را هم بدهیم.نباید وا داد .باید زرنگ بود اما نباید زرنگ بازی در آورد.اینجا ایران است سرزمین مهربانی و دوستی.